Camdan dışarıya baktığında her akşam kedilere yiyecek veren kadının, torbasından çıkardığı yiyecekleri büyük bir özenle onların önüne koymasını seyretti, bunu her gün aynı saatte hiç aksatmadan yapıyordu.

Bunu neden yapıyor diye düşündü, bu merhamet hissi ona nereden geliyordu? Onu bu iyiliği yapmaya kim yönlendiriyor idi? Bundan büyük bir haz aldığı kesindi. Karşılıksız vermekten alınan bu hazzın nasıl bir mantığı olabilirdi bunu anlayamıyordu. Hava soğuktu dışarıda kar atıştırıyor idi. Birden camın önüne bir parça ekmek koymayı düşündü. Ekmeği camın önünde ufalayarak koyduğunda bunu yapmanın onu ne kadar da mutlu ettiğine şaşırdı. Şimdi sokakta kedilere yiyecek veren kadını daha iyi anlayabiliyor idi.

Zafer Bozyiğit