Ve 

söylence başlar.

Gezgin Gözünden

Sahne 3 " hal çaresi

Mehmene banu, hırsından deliye dönmüştür.

bir sağa, bir sola gitmekte

hırsını kusarcasına bağırdı:

" Paşalar bu ne densizliktir, bu ne kendini bilmezliktir.

Paşa , paşa  bu ne kural tanımazlıktır!..."

El pençe divanda duran Baş vezir söz almak istercesine

" Sultanım, güzeller güzeli sultanım,

ceylan gözlü, kartal bakışlı Sultanım.

Bilirim ki emrinize  sual olmaz,

Lafınızın üstüne laf konmaz.

Bunlar, Türkmen Obası  beyleri,

 bizim savaşçılarımızdır.

Ne zaman , nerede düşman karşımıza çıksa ;

kimdir, nedir sormaz cengimizde yer alır.

Can verir, can alır.

Haber saldılar,  Şirinin gönlü varmıdır diye,

Şirin sultan kızımızda olmaz demedi,

kız hamamında görsünler dedi.

Bu obadakilerin gönlünü kırmayalım.

 Bakalım ne derler, ne isterler.

Bir evde bir kız varsa, 40 dünürcü de kapıdadır.

Kısmet kime ise , gönül nerde ise,

kız oradadır."

"Sus Kara Fatih  paşa, yetti!...

Bu iş burda bitti.,

Şirin Sultan Divan'a gelsin" diye buyurdu Mehmene Banu.

Şirin, başı dik  ve mağrurdu.

" Emriniz sultanım "dedi, divana durdu.

" Ne emiri Şirinim, şu baldırı çıplak, kara kuru oğlan seni ister,

Gönlünden hangi deli rüzgarlar eser"

Gözünü , gözüne dikti  Şirin.

" Ne diyelim, hayırlısı Sultanım.

Kiminin gönlünde güç, kudret ve servet gezer,

Kiminin gönlünde de bir yiğit.

Sultanlık senin olsun,

Benim gönlümdeki bana yeter"

Bir adım geri çekildi Mehmene Banu,

Tahtına çöktü.

"Benim gönlümde aşk yokmudur dersin şimdi,

Çağırın gelsin dünür alayını,

istesinler bakalım benim dünya güzelimi.

Çıkabilirsin kardeşim,

Paşalar siz kalın,

Bana bir hal çaresi bakalım."