Ve 

söylence başlar.

Gezgin Gözünden

Sahne 4:

Dünür alayı kurulur,

saraya duyurulur.

Türkmen obasında davul zurna vurulur,

olmayacak iştir ama,

Kadıncık ana yola koyulur.

Pont dağı yamacından ,İrise doğru ,

İrisden Harşana Eteklerine, Saraya yol alınır.

Bir şenlik havasıdır,

önde dünürcüler, arkada hediyeler,

ve de bir kısrak, Alnında yıldızıyla Doru atımız

 yüz görümlüğü olur.

Bilinmez bir yoldur, aşk yükselirken,

 yürekler yorulur.

Kadıncık Ana, Demirci Hüseyin usta ve  Cafer dede  önde,

türkmen obasından bir kaçı, divana durdular.

Başları dik,  gözleri mağrur, nefesleri tuttular.

"Hoşgelmişsiniz Cafer dede, divanımıza şeref vermişsiniz.

Söylen bakalım ne istersiniz"  dedi Mehmene Banu.

" Önce hediyelerimizi kabul ederseniz,

çam sakızı çoban armağını, obamızın ürünleri seversiniz.

Atımız doru, baba yadigarı.

Sözü çok uzatmadan sultanım,

Sizde uygun görürseniz,

Allahın emri, peygamberin kavliyle 

Şirin Sultanımızı, Obamızın yiğidi Ferhat a isteriz."

Fatih Paşa göz göze geldi .

Hittetle kılıcına sarıldı,

ve döndü Dünür alayına bağırdı.

" bre densizler, bre çulsuzlar, bre baldırı çıplaklar,

bir sultana dünür düşmenin bedeli vardır,

sizde bu bedeli ödeyecek güç varmıdır?"

Kız istemenin adabıyla yanıt verir Cafer dede.

" Bedeli neyse söylenir,

güç yeterse ödenir,

yetmezse sevenler ayrılır.

Hediyelerizimiz de size kalır.

Nedir isteğiniz  Ulu vezir."

Yeniden göz göze geldiler Sultanla,

kafasıyla olur verdi Mehmene Banu,

olacak işi oldurmamaya!..

" Bakın ağalar, bakın kadınlar;

biz sizi biliriz , sizde bizi bilirsiniz.

Sizki bizim cengaverlerimiz, ocağımız ateşi,

soframızın  nimetisiniz.

Ektiğinizi biçersiniz,

biçtiğinizi Sarayla paylaşırsınız.

Sultanımda büyüklük gösterdi,

Madem oğlumuz sevmiştir,

bunun da  saraya yakışır,

sizin de gücünüz yeter bedeli istenmelidir.

Bilirsiniz ki, Ferhatın Babası,

 Kırklar dağından saraya içme suyu getirmiştir.

Irmağımız İrisden halkımız su kullanır,

amma ilenç içindedir kentimiz.

Şahinkayasından  suyu Pont dağına kadar getirdik,

Fakat yol vermiyor kocadağ suyaki,

Halkımız da  Sultanımızda  mutlu olsun.

İmdi, Eğerki  Koca Yusufun oğlu Ferhat usta,

Dağı deler, tak başına suyu  2 ay dönümünde Amasyamıza getirirse,

bizden de söz, Şirin  Ferhatındır...."

Kadıncıkana öne fırladı,

" Ne dersiniz  Sultanım, yiğidim  nasıl delsin koca dağı"

Mehmene Banu ayağa kalktı,

" Ne yani sizden 40 katır Altın mı istedik.

Sizde olamayanı istemek bize yakışmazdı,

bizde olnayanı istedik.

Madem oğlun yiğttit, madem oğlun güçlüdür.

Madem de sevdalıdır, gözü yerse delsin dağı, alsın sultanı,

Kentimiz suya kavuşsun,  Ferhat da Şirinine.

Söz bizden çıktı, Hediyeleriniz içinde sağolasınız.

İnce düşünmüşsünüz.

 Dorunun atası bizdendi,

 Yusuf pehlivana babam suyu getirdi diye hediye etmişti

Ana ocağına dönmüş oldu.

Söz suyun aktığı gün,

Şirini ata bindirip , düğün alayı ile size göndeicem.

Doru da baba ocağına dönmüş olur o zaman"

Şaşkın, üzgün biraz da kırgın ,

omuzları düşkün, yürekleri  sıkkın izin istediler.

Tam divandan çıkarken

" Yanıtınızı tez elden gönderin,

evde kızı olanın, yolda dünürcüs çok olur"

diye seslendi kadıncıkanaya.

"Evde yiğidi olanın da,

pınarda Bardağı çok olur derler bizde de Sultanım"

dedi Kadıncık ana   yürüdü.