Dünya öyle bir hâl aldı ki; son günlerde devletler, ekonomik, sosyal, siyasi tehditlerin yanında, deprem, doğal afetler ve dünya savaşı gibi ciddi tehditleri daha yakından hisseder oldular ve bir dünya gerçeğine ile de yüz yüze kaldılar.  

Herkes geride kalmış hesapların rövanşıyla uğraşırken alttan başka bir rüzgârın uğultuları gelmektedir ve aklı selim herkese düşen; işte bu yaklaşan yukarda saydığımız dünya savaşları veya yıkıcı depremler gibi fırtınalara şimdiden hazır hale gelmektir. 

Bunun için insanımsı yaratıkları evrimleştirerek insanlaştıran ilahi değerlerin yani İbrahimi-hanif din’in, tekrar mevcut yozlaşmış kurumsal dinsellikleri de tasfiye ederek, insanı tekrar aziz kılacak ve özündeki seçilmiş haleflik asabiyesiyle buluşturacak bir savaşa girmesi, dayatılan düşkünlüğe karşı özgürleştirici bir direnişe geçmesi gerekir.

Bu, insan türünün akıl, erdem ve hürriyet davasıdır. Bu davaya ümmet olarak şimdiden sahip çıkıp fırtınalara hazır olmalıyız.

Yıllar önce bir çiftçi, fırtınası bol olan bir tepede bir çiftlik satın alır. İlk işi bir yardımcı aramak olur. Ama ne yakındaki köylerden ne de uzaktakilerden kimse bu fırtınalı bölgedeki çiftlikte çalışmak istemez. Nihayet çelimsiz, orta yaşı geçkince bir adam işi kabul eder. Adamın haline bakıp ‘çiftlik işlerinden anlar mısın?’ diye sormadan edemez çiftlik sahibi. Adam, ‘Sayılır’ der. Hatta, ‘fırtına çıktığında uyuyabilirim’ diye devam eder. Çiftlik sahibi bu ilgisiz sözü biraz düşünür, sonra boş verip çaresiz adamı işe alır.

Haftalar geçtikçe adamın çiftlik işlerini düzenli olarak yürüttüğünü de görünce içi rahatlar. Ta ki o fırtınaya kadar: Gece yarısı, fırtınanın o müthiş uğultusuyla uyanan çiftlik sahibi, Yatağından fırlayarak, adamın odasına koşar: ‘Kalk, kalk! Fırtına çıktı. Her şeyi uçurmadan yapabileceklerimizi yapalım.’ Der. Adam yatağından bile doğrulmadan mırıldanır: ‘Boş verin efendim, gidin yatın. İşe girerken ben size fırtına çıktığında uyuyabilirim demiştim ya.’ Çiftçi adamın rahatlığına çıldırmış, elinden bir şey gelmeden sabaha kadar fırtınanın dinmesini bekleyecekti ama sabah ilk işi onu kovmak olacaktı, yine de fırtınaya bir çare bulmak gerekiyordu. Nihayet fırtınaya aldırmadan dışarı çıktı, saman balyalarına koştu: A-aa! Saman balyaları birleştirilmiş, üzeri muşamba ile örtülmüş, sıkıca bağlanmıştı. Sonra ahıra koştu. İneklerin tamamı bahçeden ahıra sokulmuş, ahırın kapısı desteklenmişti. Tekrar evine yöneldi; evin kepenklerinin tamamı kapatılmıştı. Çiftçi rahatlamış bir halde odasına döndü, yatağına yattı. Fırtına uğuldamaya devam ediyordu. Gülümsedi ve gözlerini kapatırken mırıldandı: ‘Fırtına çıktığında uyuyabilirim’.