Şu hayatta yaşayarak öğrendiğim bir konu var. Kime çok değer ve anlam yüklerseniz onunla sınanıyorsunuz.

Birinin adını, doğum tarihini Allah’ın size tahsis ettiği bedene dövme yaptırınca o kişi sınavınız oluyor. Hiç kimseyi ve hiçbir şeyi çok sevmemek gerekiyor. En büyük sevgiye Allah layık. Ne anneni ne babanı ne kardeşini sevgilini eşini çocuğunu çok sevme! Sınanırsın. Mesnevi de günde en çok kimin adını zikrediyorsan o senin putundur denir. Bu nedir biliyor musunuz? Allah’a şirk koşmaktır. Sen bile sana ait değilken bedenin sana emanetken, başkasını aşırı derecede sahiplenmek en tehlikeli eylemdir. Biz Numoroloji ve bioenerjistlerin sık kullandığı bir kelime vardır “Denge.” Kısacası severken bile dengeli olmak esastır. Aşırılık, fazla değer verene de alana da zarardır. Zehirin panzehir olabilmesi için bile bir dozajı vardır. Sana emanet edilen ve hediye verilene şükretmek ve sevgiyi fazla dillendirmemek gerekir. Bazen hiç sevmediğimiz kişinin bile ismini günde kaç kere telaffuz ederiz. Onu zihnimizde bilmeden yüceltir, kötü yönünü daha çok aktive ederiz. Can Yücel bir şiirinde der ki; hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin değillermiş gibi davranacaksın. Onlarsız da yaşarsın çünkü der.

Yaşanmışlıklar insana en büyük ders ve birer öğretidir.