Düşünen insan, özgün insandır.O,kendi izini bile sürmeyecek kadar kendine aittir.Düşünen insanın belirgin özelliklerini anlamamız için, düşüncenin geçirdiği evrime bakmakta yarar var.Düşünce varlığı itibarıyla insanidir.Kaynağı gayrı iradi olsa da, düşüncenin  yolu bir şekilde insana çıkar.Düşünen insan,bir şekilde özgürlüğü soluyan insandır.Kendini ifade eden ve azcık kendini seven insan,fikrinde sabit olan insandır.Onun için düşünceli insan, fedakar insandır.Toplum yararına ama,kendine  özgü düşünceleri olan insan,varlığını anlamış insandır.Düşündükçe var olan insanın,belirli  ve nitelikli vasıfları da vardır.Düşünen insanların belirgin özelliklerini anlamak için tabiata ve çevremize bir göz atmakta fayda var.

Düşünen insan,özgürlüğü ve hakkı için her şeyi göze alan adamdır.Tarihi yapan düşünce adamlarının, özgürlüğüne düşkün adamlar olduğuna şahidizdir.Gandi,Nehru,Mandela,Konfiçyus bunlara tipik örnektirler.Kendini ve düşüncesini savunanlar,düşüncenin yılmaz savunucusudurlar.Edebiyat alemindeki önder sanatçılar da,düşüncesini özgürce savunan insanlar olmuşlardır.Fuzuli,Şikayetnamede anlattıklarını özgürce savunduğu için tarihe kalmış bir şairdir.Yoksa, sadece aşkın şairi olarak da kalabilirdi!Bağımsız kişilik olmak,en az ekmek ve yemek kadar önemlidir.Ekmek kadar düşüncenizi savunmazsanız,ekmeğe muhtaç hale gelirsiniz.Ekmeği bulursunuz da, kaybettiğiniz özgürlüğünüzü zor yakalarsınız.

Düşünen insanın en iyi özelliklerinden birisi de,değişime ve gelişmeye açık olan kafa yapısıdır.Düşünen insan, her daim arayıştadır.İyiyi,güzeli,temizi arayan adamdır , düşünen adam."Biz her gün yeniden doğarız/Bizden kim usanası"dediği adam, düşünen ve düşündükçe arınan adamdır.Düşünen ve akleden adam, kendini ve çevresini de yenileyen adamdır.Düşünen adam,bu açıdan, aranan adamdır da.Sevdiğimiz ve sohbetini aradığımız adam,düşünen ve düşündüğünü açılayan öğretici adamdır.Düşünmeyen sade itaat eden adam, yaşayan ölü zombilerdir.Düşüncenin bedeli de vardır.Bedel ödemeyen heder olur gerçeğinden hareketle, düşüncenin her zaman horlandığı da olmuştur.Düşüncenin yenemediği bir zombilik yoktur.Zombiler de değişimin karşısındaki fosillerdir.

Düşünen insanın dil sevgisi de özeldir.Her düşünce sahibi gerçeğini dilinin altında taşır.Her kim dilini ne kadar iyi kullanırsa,o kadar insan olur.Düşünen insan, dolayımsız ve arı duru konuşan insandır da.Meramını anlatamayan insan düşünemez.İmalı,teşbihli,mecazlı bir dil , düşünmeyi sekteye uğratır.Dil insanın yurdudur gerçeğini bilen insan, düşünen insandır.İnsan insanın yurdu olacaksa,dilini iyi kullanan insan olmalıdır.Birbirini seven insanlar,düşünce ortaklığında ve duygudaşlıkta aynı olan insanlardır.Ortak duygudaşlıkta dil en önemli araçlardandır.Dilini iyi kullanamayan adamlar,ortaklık duygusunu ve aidiyet düşüncesini kaybederler.Bu da toplumsal şizofreniye ve parçalanmışlığa yol açarak, insanımızın tekil ve çıkarcı olmasına yol açar.Bugünkü bencilliğimiz biraz da,dile getiremediğimiz dil yarasıdır.Artık dilleşemeyen,sadece görünen insanlarız!

Düşünen insan, biraz da eleştirel insandır.Kendini sosyal yalnız gören insan, eleştirel insandır.Eleştiren insan da , yalnızlaşmayı ve toplum dışılığı göze alan insandır.Toplum, sıradan insanı sever;kendini ve toplumu eleştiren insanı sevmez.Dolayısıyla eleştiren insan düşündükçe,yalnızlaştığını ve sıradanlıktan da uzaklaştığını görecektir.Sıradan olan uzaklaşan insan da,kendini arayan ve sorgulayan insandır.Her arayış da Tanrı'ya çıkacağına göre sorun yok.Düşüncelerimden dolayı çok yalnızlık çektiğim olmuştur.Mesele yok.Topluma yaralı ve yazan çizen biri olduysak,doğru yoldayız demektir.Düşünce adamı her zaman tekil ve birey olamaya adaydır.

Düşünen insan,çevresini ve tabiatı seven insandır.Kendini keşfeden insan,çevresini ve tabiatı gözlemeye başlayan adamdır.Sadece kendini gözlemek de meseledir.Tabiatı gözlediğimiz zaman,bizi dinlendiren ve eğlendiren çok malzeme olduğunu görürüz.Bu gördüklerimiz de tefekküre ve tezekküre dahil şeyler olmalıdır.Gördüklerimize şükreder,teşekkürle yad edersek,daha bir düşünce adamı oluruz.Çünkü tabiat tam bir şükür alanıdır.Düşünce adamı da,müteşekkir olarak tabiata bakan adam olduğuna göre,mesele yok.Bir tefekkür beytiyle bitirirsek iyi olur.Düşünceyi önceleyen,mahsun gönüllere selam olsun.Niyazi Mısri ustadan:" Çün sana gönlüm mübtelâ düştü/Derd ü gam bana âşinâ düştü" Evet,seven düşünür,düşünen de sever.Kimi,neyi,niçin orası da size kalmış.Haydi düşünmeye!