Gelmişti ülkesine hizmet için dünyaya,

And içmişti, tutulmuştu bu kara sevdaya.

Bir neferdi sanki nöbetteki asker gibi,

Vatanın harcını karan, bir amele gibi!

Çarıktan lastiğe, oradan da ayakkabıya,

Ulaşmıştı Türkiye, semerden arabaya.

Yol nerde, iz nerde, ampul gördü köylü dayı,

Uçkurlu şalvardan, ceketle çekti halayı.

Karnı tok, sırtı pek, başı dik oldu vatandaş,

Tamtakırdı sofralar, gördü katık ile aş.

Bir atımlık çay, bir tutam tuz, sanki hayaldi,

Muhtar kapısında melül kalmak, bir çileydi.

Kurtuldu halk, böylesi esaret yaşamaktan,

Menderes ile tam yüceldi, insan olmaktan.

On yıl destek oldu, güvendi Türk Halkı O’na,

Hiç akla gelir miydi,  dönecekti kaosa?

Tarih şaşkın, millet perişan, lal oldu herkes,

Korku iliklerde, dipçik hazır, sindi herkes.

Çalmıştı kapıyı, ihtilâl denen o belâ,

Nevrimiz döndü, sürüyor makus talih halâ.

Saygının, isyana dönmesi olmazdı asla,

Asil Türk Halkı, sine-i kalbe gömdü vakarla.

Biliyordu ki, bir katre olmazdı şumule,

Geliyordu ordusu, ezelden bu günlere,

Her şey belki adil olur diye,  çok bekledi,

Uğradı sukut-u hayale, kırıldı ümidi.

Hiç te adil olmayan yargı, sürdü aylarca,

Saptı yüce adalet, maksatlı kararlarca.

Nasıl da korkunçtu, verilen idam cezası,

Yıkmıştı,  yakmıştı halkı,  idamın ezası.

Bu korkunç karar vurmuştu O’nu,  ta derinden,

O an intihara kalkıştı, hiç düşünmeden.

İntiharla adı kalmazdı, ebedî kalpler de,

Kader O’nu bekliyordu ipte, şehitlik de.

Kader razı olamazdı O’na,  intiharda,

Bırakmalıydı O’nu, bu milletin bağrında.

O meş’um eylül gününde, dar ağaç hazırdı,

İdam için hasta yatağından, zorla alındı.

Bir devrin başbakanı, kelepçeli yürüyordu,

O’nun göğsünde,  idam yaftası duruyordu.

Yayıldı Allaaah sesi, cellât ip çektiğinde,

Yükseldi göklere, dört elif büyüklüğünde...

Ölmeyenler bu sesle, Kur’an-ı Kerim çıkardı,

Huşu ile dualar, okunmaya başlandı.

Bu acıya gök dayanır mı, hınçla gürledi,

Güneşe rağmen yağmur, rahmet ile yere indi.

Yayılıyordu Kur’an, okundukça perde perde,

Yağan rahmetti, doluyordu yere katre katre.

Meczuplar bağırmakta; Kur’an okuyamazsınız,

Bayar haykırıyor;  Asla karşı koyamazsınız.

Solgun yüzlü cellât bakıyordu idamına,

İpte sallanan MENDERES’ in, zarif vücuduna.

Bir devir işte böyle,  iple eriyordu sona,

Menderes Kavuşuyordu Rahmet-i Rahmanına!...

Kıymetli  üç devlet adamının, üzücü akıbetlerinin vicdanlarda bıraktığı acının unutulmaması için, yıllar önce  yazdığım kısa bir emek.