Sanat Paleolitik çağdan, eski taş devrinden beri vardır. Geçmişten günümüze Siyaset sanata herzaman ihtiyaç duymuştur. Bağlantısı vardır.

Önceden beri duyuların ve duyguların efendisi olan sanatın devrimlere inandırabileceği düşüncesi, insanlarda hakimdi.

Sanat güçtür toplumları yönetir.

Sanat yönetimlerle iletişim kurabilir.

Sanatçı büyük bir farkındalıkla ele aldığı konuları eserleriyle göz önüne serer ve toplumsal bilince hükmeder.

Siyasetçilerin istemese de sanatçıya ihtiyacı vardır.

Meselâ partilerde medya tanıtım başkanlıkları çok önemlidir.

Siyasetçinin kendi ideolojik tanıtımında kullanılacak, görsel, yazılı, sözlü, şarkılı, broşürlü, fotoğraflı, jenerikli, videolu tanıtımlar onlar için çok önemlidir ve mecburiyettir.

Ama sanatçı olarak şunu söylemek istiyorum.

Siyasetçiler işleri bittikten sonra sanatçıları rahatlıkla unutuyorlar taki bir sonraki seçime kadar.

Geçici bir dönem kullanılan sanatçılar iş, istihdam konusunda ve memleketinde tutunabilme konusunda büyük zorluklar yaşıyorlar.

Siyasetçilerin doğasında olan yönetme arzusu sanatçıları yeterince zor duruma koyuyor.

Yönlendirme, yönetme onları kalıpların içine sokmaya çalışmak gibi hataları sıklıkla yapıyorlar.

Fikir özgürlüğü sanatçıyı sanatçı yapan unsurdur.

Daha özgür daha demokratik bir ülke için fikirlerin özgür, sanatçıların da gururlandırılması gerekir. Alma verme dengesinin önemi burada da karşımıza çıkıyor. Ve diyorum ki üstüne basa, basa

Sanatçısını yücelten toplum yükselir.

Siyaset ve özellikle yerel siyasetçiler sanatla donanımlı olmadıkları için onlardan çok şey beklediğimizi düşünüyorum. Kısacası sanatla siyaset birbirine dostmuş gibi görünse de Asla dost değildir.